Lovio je Pavelića godinama, presudio mu sa dva metka

Ozloglašeni ustaški vođa molio je za milost. Ali milosti nije našao kod Blagoja Jovovića koji mu je presudio 10. aprila 1957. u predgrađu Buenos Ajresa. Jovović je bio pripadnik bjelopavlićke četničke brigade, a ustaškog krvnika ubio je kako bi osvetio žrtve pale od strane ustaša.

Blagoje Jovović je rođen 1922. godine u selu Kosiću u blizini Danilovgrada, a bio je borac Jugoslovenske vojske, bjelopavlićke četničke brigade. Aprilski rat ga je zatekao na vojnoj službi u Strumici, na granici Kraljevine Jugoslavije i Grčke. Tu je bez ičije komande pucao na Nemce i za to dobio odlikovanje. Jula 1941. priključio se narodnom ustanku protiv fašističke Italije. Bio je izabran za komandira Kosićkog partizanskog odreda, s kojim je učestvovao u borbama na Pljevljima. Kada je dobio naređenje od komandanta Ivana Milutinovića da sa svojim odredom krene u napad na Baja Stanišića, koji se pod Ostrogom digao na oružje jer je čuo da komunisti ubijaju političke neistomišljenike, Blagoje se povukao s dužnosti komandira i odbio da učestvuje u bratoubilačkoj borbi.

Septembra 1944. godine nalazio se u sastavu delegacije koja je bila određena da krene u Italiju na pregovore sa Englezima. Putovali su malim brodom koji se zvao „Tender” od Kotora do Tarantoa u Italiji. Posle par dana stupili su u pregovore s Englezima, koji su ih obavestili da se saveznička politika promenila u korist Tita i partizana. Jovović je nakon rata radio jedno vreme u Intelidžens servisu gde je od strane jevrejske zajednice dobio informaciju da Pavelića u Argentini krije katolička crkva.

Tada je Blagoje prvi put došao na ideju da pronađe i likvidira Pavelića. Septembra 1947. isplovio je iz Đenove za Buenos Ajres i tada kreće desetogodišnja potraga za ustaškim krvnikom. U Argentini je radio razne poslove, bio je kamenorezac, konobar, mornar, hotelijer i trgovac. Stvorio je znatan kapital i postao industrijalac.

Blagoje je bio utemeljivač i dobrotvor crkvene opštine „Sveti Sava“, jedan od osnivača Udruženja boraca „Draža Mihailović” i član uprave udruženja “Njegoš”.

U sredu, 10. aprila 1957. uveče, po izlasku iz omnibusa Pavelić je posumnjao u svog prvog pratioca, okrenuo se i u pravcu Blagoja ispalio nekoliko metaka. Jovović je potrčao za Pavelićem ispalivši pet metaka u njega. Dva su ga teško ranila. Zateturao se, pognut je počeo da jauče od bolova i da moli za milost.

Izvor: intervju.rs